LANDENFICHE INDIA

GEOGRAFIE

India ligt in Zuid-Azië op het Indisch subcontinent. Het land is met een oppervlakte van ongeveer 3,3 miljoen km² het zevende grootste land ter wereld. India is voor het grootste deel een schiereiland, gelegen aan de Indische Oceaan (zuiden), de Golf van Bengalen (oosten) en de Arabische Zee (westen). In het noorden en in het noordoosten grenst India aan Bangladesh, Myanmar, Bhutan, Nepal en China en in het westen aan Pakistan. De afstand van oost naar west bedraagt 2.950 kilometer en van noord naar zuid 3.250 kilometer. De eilandengroepen Lakshadweep, de Andamanen en Nicobaren behoren eveneens tot het territorium van India. In het uiterste noorden bevindt zich de staat Jammu en Kasjmir, waarover India, Pakistan (en China) een territoriaal conflict uitvechten.

India kan je in drie hoofdgebieden verdelen. De Himalaya (Sanskriet: land van de sneeuw) beheerst het noorden van het land en is ‘s werelds hoogste bergketen. De hoogste toppen van India zijn de Kanchenjunga (8.595m) en de Nanda Devi (7.816m). Enkel de westelijke en oostelijke uiteinden van de bergketen vallen binnen de Indiase grenzen. Ten zuiden van de Himalaya ligt de grote noordelijke laagvlakte met grote (gletsjer)rivieren zoals de Ganges, de Brahmaputra en de Indus. In het noordwesten, in de deelstaat Rajasthan, ligt de droge Tharwoestijn (Great Indian Desert). Het derde hoofdgebied van India is het zuiderse schiereiland dat bestaat uit een groot plateau. Het zuiden van India heeft een zeer afwisselend landschap met droge en kale streken, bosrijke heuvels en tropische vegetatie. Ook dit gebied heeft enkele grote rivieren, maar in tegenstelling tot de Himalayarivieren, hebben deze (moesson) regenrivieren een sterk wisselende waterhoeveelheid.

India heeft ruim 1,2 miljard inwoners en is na China het land met het grootste bevolkingsaantal ter wereld. In het land woont een groot aantal verschillende etnische groepen. Op grond van taal en etnische afkomst zijn de deelstaten van India samengesteld. De grotere etnische groepen hebben hun eigen deelstaat.

Omwille van de enorme variatie aan landschappen en de vele bezienswaardigheden, is India een paradijs voor toeristen. De 5.000 jaar oude geschiedenis, kleurrijke steden, adembenemende landschappen, natuurparken, stranden, religieuze monumenten en een rijke cultuur overweldigen menig bezoeker.

LINKS

» Maps of the World: India (EN)

Website met allerhande interessante kaarten van India

POLITIEK

Na bijna 200 jaar overheersing door achtereenvolgens de East India Company en de Britse kroon (als het keizerrijk India), slaagde India er in 1947 in om haar onafhankelijkheid te winnen. Belangrijke leiders van de laatste fase van de onafhankelijkheidsstrijd, die grotendeels geweldloos werd gevoerd, waren Mahatma Gandhi en Jawaharlal Nehru. Deze laatste werd ook de eerste minister-president van de seculiere staat India, terwijl de moslimminderheid in voormalig Brits-Indië de staat Pakistan oprichtte. Gandhi was het er niet mee eens om het land in een moslim- en hindoestaat te verdelen. Hij bleef ijveren voor meer toenadering tussen de religieuze groepen, maar werd in 1948 vermoord door een extremistische hindoe.

Sinds 1950 kent India algemeen stemrecht met een minimale kiesleeftijd van 18 jaar. De Indiase grondwet is gedeeltelijk nog een voortzetting van de Brits-koloniale wetgeving, maar werd sindsdien reeds verschillende keren op een aantal punten gewijzigd.

India is een democratische republiek met een federale bestuursvorm, waarbij de centrale regering een zeer grote macht heeft. De taken van de president, momenteel Ram Nath Kovind, zijn grotendeels ceremonieel, behalve in tijden van instabiliteit. De president wordt elke 5 jaar gekozen door een kiescollege bestaande uit het nationale parlement en de deelstaatparlementen.

De uitvoerende macht ligt bij het Indiase kabinet dat bestaat uit de ministerraad. De kleine kabinetscommissies hebben de dagelijkse besluitvorming in handen. Het kabinet wordt geleid door een minister-president die wordt voorgedragen door de regerende politieke partij of coalitie. De huidige minister-president is Narendra Modi binnen een centrumrechtse coalitieregering van de National Democratic Alliance (NDA), onder leiding van de Bharatiya Janata Party (BJP). Deze laatst genoemde partij boekte in april 2014 een verpletterende overwinning en werd de eerste partij sinds 1984 die een absolute meerderheid in het parlement haalde.

Het parlement van India (bestaande uit twee kamers, het Hogerhuis en het Lagerhuis) heeft slechts een zeer beperkte invloed. Enkel bij grote interne verdeeldheid binnen de regering, vervult het parlement een belangrijke rol. De huidige regering beschikt echter nog steeds niet over een meerderheid in het Hogerhuis, wat de stemming over omvangrijke hervormingen door het parlement bemoeilijkt. De kritiek op het uitblijven van structurele hervormingen is dan ook steeds meer aanwezig.

LINKS

» Geschiedenis India (NL)

Uitgebreide samenvatting van onder meer de geschiedenis van India.

» Structurele hervormingen gaan nog steeds te traag (NL)

Landenrapport over India met politieke en economische updates tot en met 2016.

» Biografie Mahatma Gandhi (NL)

SOCIO-ECONOMISCHE ACHTERGROND

India is, als lid van de BRICS-groep, één van de snelgroeiende economieën in de wereld, met een jaarlijkse groei van 8 tot 10 %. Het middeninkomensland is bovendien ook lid van de G20 en G5. Als zevende grootste economie ter wereld spreekt het voor zich dat India een enorm belangrijke schakel is binnen de wereldeconomie. De nationale munt van India is de roepie.

De snelle economische groei is voornamelijk te verklaren door de sterke groei van een consumerende middenklasse, de grote beschikbaarheid van zowel goed opgeleide als minder geschoolde arbeidskrachten en belangrijke buitenlandse investeringen.

Meer dan de helft van de bevolking (59%) is tewerkgesteld in landbouw, bosbouw of visserij. Ruim 20% werkt in de industriële sector. Deze sector draagt bijna 27% bij aan het BBP, en omvat onder meer de textielsector, mijnbouw, ijzer en staal, toerisme, etc. De dienstensector draagt voor bijna 59% bij aan het BBP en biedt tewerkstelling voor 20% van de bevolking. Vooral de IT-industrie als deel van de dienstensector is zeer gekend. De Indiase dienstensector heeft een grote voorsprong op andere economieën omwille van de lage loonkosten en hoog opgeleide werknemers met een uitstekende kennis van het Engels.

De Indiase economie is ook niet immuun geweest voor de wereldwijde financiële crisis van de afgelopen jaren. De regering heeft het initiatief genomen om een belangrijk deel van het beleid te herzien om de economie te stimuleren.

Ondanks de snelle economische groei, bekleedt India een ontnuchterende 131ste plaats van de 188 landen in de Human Development Index en telt het land meer dan 900 miljoen armen en 288 miljoen mensen in extreme armoede.

Hoewel het aantal armen in India licht naar beneden is gegaan de laatste 5 jaar, is er heel weinig om te vieren, aangezien de inkomenstoename bij de armere bevolking een stuk lager ligt dan de jaarlijkse inflatie en de jaarlijkse groei van de economie. Een groot deel van de arme bevolking wordt met andere woorden nog steeds armer, wat in fel contrast staat met de algemene positieve evolutie van de Indiase economie. Doorheen de laatste jaren heeft de regering echtere verschillende initiatieven ondernomen om gelijke toegang voor iedereen te garanderen voor educatie, talentenontwikkeling, gezondheids- en sociale bescherming.

De toenemende armoede wordt ook steeds zichtbaarder in India met daklozen, bedelaars en kindarbeiders in het straatbeeld van de welvarende grootsteden als gevolg. Volgens cijfers van de Verenigde Naties leven ongeveer 93 miljoen mensen in India in sloppenwijken. In de hoofdstad New Delhi is dat de helft van de bevolking. In Mumbai (19 miljoen inwoners) wonen ongeveer 9 miljoen mensen in krottenwijken. Tien jaar geleden lag dat aantal nog 30% lager.

LINKS

» Economisch landenrapport India (NL)

Analyse van de economische situatie in India tot en met 2016.

GEZONDHEIDSZORG

De Indiase gezondheidszorg hinkt enorm achterop en de toestand is op bepaalde vlakken zelfs dramatisch. India bekleedt de 145ste plaats van 188 landen op vlak van gezondheidsindicatoren (2016). Het land spendeert amper 1 procent van het BBP aan gezondheid, waardoor de gezondheidszorg vooral in handen van private verzekeraars valt. Door een gebrek aan regulering is ook daar de kwaliteit slecht en is er veel corruptie. Medische hulpverlening blijft op die manier vaak onbetaalbaar voor de gemiddelde Indiër.

Vooral op het vlak van kindersterfte en gezondheid van de moeder blijft de Indiase volksgezondheid ver achter. Vier op de honderd kinderen sterft in India voor de vijfde verjaardag. Kindersterfte is vaak een gevolg van een gebrek aan basale gezondheidszorg. Een groot deel van de sterfte is te wijten aan ondervoeding van moeders en kinderen, maar ook longontsteking, prematuriteit, diarree, infecties en complicaties bij de geboorte behoren tot de belangrijkste oorzaken. De meeste kinderen sterven thuis zonder medische hulp. Er is bovendien niet alleen een enorme overlevingskloof tussen arm en rijk, maar evenzeer tussen jongens en meisjes. Jongens zijn in de Indiase samenleving immers belangrijker dan meisjes, waardoor er voor hen meer behandel- en vaccinatiecentra zijn.

Naast kindersterfte, scoort India ook heel slecht op bestrijding van malaria, TBC en aids. Ook de hygiëne laat heel vaak te wensen over in het hele land. Een groot deel van alle stadsbewoners woont in sloppenwijken waar geen schoon water en sanitair is. In deze wijken bestaat ook veel ondervoeding.

De roep om grotere publieke investeringen in de basisgezondheidszorg is daarom groot. De Wereldgezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties (WHO) heeft een stappenplan voorgesteld aan de Indiase regering om gezondheidszorg bovenaan de politieke agenda te brengen. De WHO benadrukt vooral de nood aan degelijke infrastructuur, opgeleid personeel en snelle interventies bij medische noodsituaties. Aangezien slechts 4 procent van alle artsen in India in openbare centra op het platteland werken, wordt speciale aandacht gevraagd voor de rurale gebieden.

ADVIES VOOR STUDENTEN

India heeft een tropisch klimaat. Door de vochtige warmte zijn er meer bacteriën aanwezig, waardoor je onder meer alle kleine wondjes best serieus neemt. Neem een kleine reisapotheek mee naar India met daarin onder meer ontsmettingsmiddel, middelen tegen koorts, diarree, insectenbeten, muggenspray met DEET, zonnebrand, desinfecteergel, ontsmettingsdoekjes, etc.

Een aantal vaccinaties worden voor vertrek absoluut aangeraden: difterie, tetanus en polio (DTP), Hepatitis A en buiktyfus. Bij een verblijf van langer dan drie maanden worden vaccinaties tegen hepatitis B en hondsdolheid (en in sommige gevallen tuberculose) aangeraden. Vaccinatie tegen gele koorts is enkel noodzakelijk wanneer je in een infectiegebied van gele koorts bent geweest voordat je naar India gaat. Vrijwel overal in India komt malaria voor, behalve in de Himalaya. In bepaalde delen (vooral midden-India, zie op deze kaart) wordt aangeraden om malariatabletten te gebruiken. In andere delen volstaan muggenwerende maatregelen ter voorkoming van malaria en dengue, zoals het dragen van bedekkende kledij, anti-insectenspray met DEET en een muskietennet. Bij hevige koorts tijdens of na verblijf in een malaria- en denguegebied is het belangrijk om binnen de 24u naar een arts te gaan.

Wanneer je aankomt in India is het noodzakelijk om goed te acclimatiseren. Bescherm je zo goed mogelijk tegen de felle zon (dichter bij de evenaar) met hoge factor zonnebrandcrème, zonnebril en indien mogelijk een kledingstuk om je hoofd te bedekken. Drink voldoende aangezien je in de droge hitte ongemerkt veel vocht verliest. Verandering van klimaat en voedsel (pikant eten) kunnen gemakkelijk reizigersdiarree veroorzaken. Om uitdroging te vermijden, kan je eventueel ORS (mengsel van zouten en druivensuiker) innemen. Drink alleen water en andere dranken uit afgesloten verpakkingen. Kies voor goed gestoofd of doorbakken voedsel en vermijd – zeker in het begin – salades en eten aan straatkraampjes.

Sommige personen krijgen te maken met hoogteziekte op hoogtes boven de 2.000 – 2.500 meter. De verschijnselen zijn kortademigheid, hoofdpijn en misselijkheid. Probeer traag te stijgen (acclimatiseren) en veel water te drinken (3 tot 4 liter per dag boven 2.500 meter!). Bij hevige hoofdpijn en misselijkheid is het aan te raden om terug af te dalen. Aanvullend kunnen medicijnen en zuurstof gegeven worden.

Het kan handig zijn om een Europees Medisch Paspoort mee te nemen naar India. Het document met al jouw medische informatie in elf talen kan veel problemen in urgente situaties voorkomen. Het medisch paspoort is onder andere verkrijgbaar bij de huisarts.

LINKS

» Praktische tips en uitgebreide informatie over alle vaccinaties voor India (NL)

» Vaccinaties op reis

» ITG

» Uitgebreide informatie over hoogteziekte (NL)

GENDER

Verschillen tussen mannen en vrouwen zijn diepgeworteld in India. Het land staat in de Global Gender Gap Index 2016 slechts op plaats 87 van 144 landen en doet daarmee beduidend slechter dan buurland Bangladesh. Het Global Gender Gap rapport onderzoekt genderongelijkheid op vlak van (reproductieve) gezondheid, educatie, politieke participatie (empowerment) en economische betrokkenheid. Op al deze vlakken scoort India bijzonder slecht.

India behoort daarbij met een troostende negende plaats tot de top tien beste landen die het meeste vooruitgang boekten op vlak van gendergelijkheid, dit in vergelijking met de voorgaande Global Gender Gap Index. Deze score heeft India vooral te danken aan de hoge ranking op vlak van politieke participatie. Hierbij scoort India vooral goed op vlak van ‘women in miniserial posistions’ en ‘years with female head of state’. Desalniettemin is slechts 12,2 procent van de parlementsleden vrouw (2018), waardoor het cijfer van politieke participatie met een korrel zout kan genomen worden.

Voor de meeste Indiase vrouwen blijft gendergelijkheid in de politiek, economie, het onderwijs of de gezondheidszorg een verre droom. Slechts 24 procent van de vrouwen in India heeft een lager onderwijsopleiding genoten (2019). Discriminatie en ongewenst beleid staan voorlopig nog in de weg om gender hoger op de agenda in India te plaatsen.

Eén van de belangrijkste wetsvoorstellen voor verandering is de Women’s Reservation Bill, dat initieel gelanceerd werd in 1996. Het voorstel om 33 procent van de parlementszetels voor te behouden aan vrouwen, werd in 2010 goedgekeurd door het Lagerhuis, maar wordt tot op vandaag nog steeds geblokkeerd door het Hogerhuis.

Ook binnen de Indiase economie, is er een enorm verschil tussen vrouwen en mannen. Vrouwen profiteren beduidend minder van de snelle economische groei en vinden veel moeilijker een goede job. Bovendien ligt het gemiddelde dagloon van een mannelijke werkkracht 2,5 keer hoger dan dat van zijn vrouwelijke collega. Volgens een rapport van het McKinsey Global Institute, getiteld The Power of Parity: Advancing Women’s Equality in India, kan gendergelijkheid op de werkvloer tegen 2025 bijna 2,8 biljoen euro voor het Indiase bbp opleveren.

Meer dan 68 procent van de Indiase vrouwen zijn slachtoffer van huiselijk geweld. Daarnaast heeft India te maken met een steile opmars van het aantal verkrachtingen, tot zestig per dag. Elke 21 minuten wordt een vrouw verkracht in India. Deskundigen wijten de tendens aan de plattelandsvlucht, het internet en de veranderende waarden in het land.

Homoseksualiteit was in India voor 158 jaar verboden. In 2018 zette de hoogste rechtbank in India een streep door de strafbaarheid van homoseksuele contacten. Daarop stond krachtens een anderhalve eeuw oude wet een gevangenisstraf tot tien jaar op. Toch staat nog steeds een groot deel van de bevolking hier negatief tegenover. Daarbij zijn heel wat personen uit de LGBT+-gemeenschap het slachtoffer van discriminatie, pesterijen en bedreigingen. Indiase jongerenorganisaties laten echter hun stem steeds luider horen, met de eerste Gay Pride in 2008 in grootsteden Kolkata en Bangalore als kroon op de schepping. Er worden heel wat nieuwe organisaties opgericht om de rechten van de LGBT+-gemeenschap te verdedigen.

ONDERWIJS

India heeft de afgelopen jaren een uitgebreid onderwijssysteem opgezet. De overheid levert enorme inspanningen om de grondwetbepalingen in verband met het onderwijs na te leven. Daarin staat dat vanaf 1960 alle kinderen tussen 6 en 14 jaar verplicht onderwijs volgen dat volledig gratis is. Dankzij verschillende overheidsprogramma’s gaat tegenwoordig meer dan 96% van alle Indiase kinderen van deze leeftijdscategorie naar school. De doelstelling is vandaag dus nog steeds niet volledig gerealiseerd, maar de vooruitgang kan toch zeer succesvol genoemd worden. Bovendien kwam de regering in 2010 haar belofte na door alle kinderen tussen 6 en 14 jaar, ongeacht hun sociale status, geslacht of inkomensniveau, volledig gratis naar school te laten gaan. Ook privéscholen werden verplicht om een kwart van de plaatsen vrij te houden voor kinderen van lagere afkomst. Ondanks het gratis onderwijs, hebben vele mensen het moeilijk om de kosten van het schooluniform en de boeken te dragen. De regering staat ook nog voor heel wat andere uitdagingen, zoals het groot aantal voortijdige schoolverlaters en het lage leerniveau. Daarnaast is de schoolinfrastructuur niet overal ideaal en is er een gebrek aan goedopgeleide leerkrachten. Tenslotte stuiten de inspanningen van de regering vaak op verzet in conservatieve gebieden, waar ouders hun dochters niet graag naar school sturen.

Het onderwijs is opgebouwd uit 7 jaar basisonderwijs en 3 jaar middelbare school onderbouw. Om toegelaten te worden tot de 2 jaar middelbare school bovenbouw, is slagen voor een staatsexamen een voorwaarde. De schooljaren worden aangeduid met getallen van 1 tot 12. 80 procent van het basisonderwijs wordt door de overheid verzorgd, maar veel ouders in de groeiende Indiase middenklasse geven de voorkeur aan een privéschool. Het niveau van openbare onderwijsinstellingen ligt beduidend lager dan in het privéonderwijs. Bovendien wordt er in privéscholen veel aandacht besteed aan de Engelse taal, waardoor nadien de overstap naar hogere of universitaire studies eenvoudiger wordt. Het privéonderwijs is voor velen echter onbetaalbaar en het is dan ook enkel voor de rijkere klassen weggelegd. Na de 12th standard kan gekozen worden voor hoger beroepsonderwijs of universitaire studies. Studenten zijn vaak vrij om de inhoud van hun studie zelf te bepalen, waardoor de opleidingen moeilijk te vergelijken zijn met Europese universitaire opleidingen. Aan de meeste universiteiten worden de opleidingen in het Engels gedoceerd.

Voor Indische meisjes is het doorlopen van de hele middelbare cyclus niet vanzelfsprekend. Vanaf 14 jaar valt de staatssubsidie weg en komt de studiekost volledig ten laste van de ouders of aanverwanten. De kinderen beschikken dan enkel over elementaire kennis, zoals lezen, schrijven en rekenen, maar hebben nog geen diploma. Jongens genieten meestal een langere opleiding en zetten veel vaker dan meisjes de overstap naar het hoger onderwijs. Maar ook bij hen is deze laatste stap enkel weggelegd voor de hogere klassen.

Ondanks de inspanningen op vlak van onderwijs en de economische groei in India, is nog steeds 35 procent van de bevolking analfabeet. Dit komt vooral omdat 38 procent van de Indiërs nog steeds onder de armoedegrens leeft. Deze cijfers zijn lager in het Zuiden, waar ook het verschil tussen mannen en vrouwen lager is in vergelijking met de rest van het land.

CULTUUR

India is een van de dichtstbevolkte landen ter wereld en is na China het land met de meeste inwoners ter wereld (1,1 miljard mensen). Door de grootte van het land spreekt het voor zich dat er grote verschillen zijn tussen de cultuur in verschillende delen van India. De rijke Indiase cultuur is een mengeling van verscheidene golven van immigraties, die voornamelijk het noorden van het land beïnvloed hebben, maar heeft tegelijkertijd een heel eigen karakter. In het overwegend hindoeïstische India zijn bijvoorbeeld veel islamitische bouwwerken te bezichtigen, o.a. uit de tijd van het Mogolrijk.

Volgens de grondwet zijn er vijftien officiële (regionale) talen in India, maar in werkelijkheid zijn er meer dan honderden andere talen en dialecten. Veel deelstaten zijn immers gevormd langs taalgrenzen. De eerste officiële nationale taal in India is Hindi, maar slechts 30% van de totale bevolking spreekt en verstaat Hindi. De taal wordt vooral in het noorden gesproken. Engels kreeg de status van semiofficiële taal. In het parlement en in het zakenleven wordt Engels gesproken. Iedere Indiër die hogerop wilt geraken, kan dus niet om het Engels heen.

India is de geboorteplaats van verscheidene grote religies, zoals het hindoeïsme, boeddhisme en het sikhisme. Ook de islam had een belangrijke invloed op de Indiase geschiedenis. Vandaag is ruim 80% van de Indiërs hindoe, iets meer dan 10% is moslim (soennisme), 2% christen, 2% sikh, 1% boeddhistisch en 0.5% jainistisch.

Binnen het hindoeïsme is de kringloop van geboorte, leven, sterven en wedergeboorte dé grondgedachte van het geloof (sansara). Het Karma bepaalt of je in het volgend leven in een hogere of lagere maatschappelijke positie terecht komt. Het ultieme doel is de bevrijding uit deze kringloop van wedergeboorten. Er zijn verschillende goden die men kan vereren, maar de drie hoofdgoden zijn Brahma, Vishnu en Shiva. Daarnaast bestaan er incarnaties van de goden, zoals bijvoorbeeld Krishna.

Taal, religie en het kastensysteem vormen een belangrijke basis voor het bepalen van iemands positie in de maatschappij in India. Het kastenstelsel heeft zijn wortels in het hindoeïsme. Er zijn vier kasten of maatschappelijke lagen. De hoogste is de kaste van de Brahmanen (priesters), daarna komen de Kshatriya’s (edelen en soldaten), vervolgens de Vaishya’s (kooplieden) en ten slotte Sudra’s (dienaren). De laagste sociale laag wordt gevormd door de paria’s of onaanraakbaren, die niet tot het kastenstelsel behoren. Ze worden daarom ook wel kastelozen genoemd. Zij doen het smerigste werk en elk lichamelijk contact met iemand uit een andere kaste is taboe. Officieel is het kastenstelsel in India afgeschaft, maar in de praktijk is het nog steeds van toepassing.

De verschillende godsdiensten in India hebben een grote invloed op de Indiase keuken. De koe is volgens het hindoeïsme een heilig dier en daarom zullen hindoes geen rundvlees eten. Veel hindoes zijn vegetariër, waardoor de vegetarische keuken in India een hoge vlucht genomen heeft. De moslims zullen daarentegen geen varkensvlees eten omdat zij een varken als onrein beschouwen. Wanneer er toch vleesgerechten geserveerd worden in India, is dit meestal met Geiten-, schapenvlees of kip. Er wordt veel gebruik gemaakt van verschillende soorten rijst, granen, aardappelen, groenten en specerijen en verse kruiden die tot garam massala’s (aromatische mengsels) gemalen worden. Curry’s, naan, panier en tandoori (gerechten bereid in een klei-oven) met rijst of met vers brood zijn bekende Indiase gerechten. De Indiase keuken behoort tot de meest kleurrijke, smaakrijke (lees ook pikant!) en karaktervolle ter wereld. Traditioneel eet men in India met de rechterhand. De linkerhand raakt het eten nooit aan en wordt als onrein beschouwd.

India’s nationale drank is thee, beter bekend als ”Chai”. Het drinken van Chai is in India als het ware een dagelijks ritueel.

De twee belangrijkste klassieke muziektradities zijn de Carnatische muziek uit Zuid-India en de Hindoestaanse muziek uit Noord-India. Deze laatste heeft veel mosliminvloeden ondergaan. Een aantal muziekinstrumenten uit India, zoals de sitar en de tabla, zijn wereldwijd bekend. Bharata Natyam, Odissi, Kuchipudi, Kathak en Kathakali zijn traditionele dansvormen in India.

Cinema is enorm populair in India en het land beschikt over de grootste filmindustrie ter wereld. Bollywood geniet al decennia enorme bekendheid buiten India. De naam Bollywood is afgeleid van het Amerikaanse Hollywood, waarbij de B staat voor Bombay als het kloppende hart van de Indiase filmwereld. In veel landen, van Marokko tot Thailand en van Indonesië tot Rusland, is Bollywood zelfs populairder dan Hollywood. De laatste jaren begint de interesse voor Bollywood ook in de VS toe te nemen. Steeds meer Indiase acteurs maken uitstapjes naar Hollywoodfilms, zoals Aishwarya Rai, Gulshan Grover en Om Puri. De Indiase film is meestal een musical met een voorspelbaar scenario en een duidelijk onderscheid tussen goed en kwaad.

Hockey en cricket zijn de nationale sporten van India. Deze sporten werden geïntroduceerd tijdens de koloniale tijd. Cricket is zo populair dat het gezien wordt als één van de snelst groeiende industrieën in India. Tennis, badminton en in minder mate voetbal zijn eveneens populair. Het land heeft ook enkele schaakgrootmeesters en dat is geen wonder want het schaakspel zou zijn ontstaan in India.

LINKS

» Landenfiche met uitgebreide uitleg over de verschillende religies (NL)

» Het Engels in India en het Indiaas Engels (NL)

» De Indiase keuken: kleurrijk en pikant (NL)