Hoewel er sinds enkele decennia een trage maar positieve evolutie merkbaar is, is er tot op vandaag in de sport nog steeds geen sprake van gendergelijkheid en volledige openheid ten aanzien van seksuele identiteit in de sport.
80% van de holebi’s ontdekt voor hun 20ste jaar zijn of haar geaardheid. Voor jongeren is het dan ook belangrijk dat ze binnen de sportclub de steun krijgen die ze nodig hebben. Ook voor vrouwen en meisjes is het niet altijd even gemakkelijk om te gedijen in de sportwereld. Sport is soms nog al te vaak een bastion van stereotype mannelijkheid en heteroseksualiteit.
Gendergelijkheid en openheid ten aanzien van seksuele identiteit in de sport gaat over stereotiepe beeldvorming van vrouwelijke of LGBTQ+-atleten en hun prestaties, seksisme, de participatie van meisjes en holebi’s in sportactiviteiten, de vertegenwoordiging van vrouwen en holebi’s in leiderschapsposities, coaching en officials, en seksueel grensoverschrijdend gedrag en geweld. Maar het gaat ook over personeelsmanagement, verloning, prijzengelden, marketing, promotie, communicatie, media en sportjournalistiek. Vooral in traditioneel “mannelijke” sporten zoals voetbal en wielrennen is er sprake van een opvallende ongelijkheid ondanks de inspanningen.
Maar we kunnen veel zaken doen om een meer gendergelijke en holebivriendelijke sportomgeving te creëren. Het Centrum Ethiek in de Sport (ICES) publiceerde daarom deze 10 praktijkverhalen over sport, gendergelijkheid en seksuele diversiteit voor inspiratie, inzichten en concrete tips voor iedereen die betrokken is bij de organisatie en het beleid van sport.
